‘Blijf on speaking terms. Dan kom je er echt wel uit’

Het is ruim twintig jaar geleden dat hij het huis kocht, waar hij nu woont met Simone en hun mopshondje Varkie. Achter het huis ligt een flink stuk eigen grond. Van zijn 11e tot zijn 18e woonde hij ook al aan de Kanaalweg. “Ik was nog klein toen ik met mijn ouders naar Den Helder kwam. In eerste instantie woonden we aan de Ruyghweg. Het was de tijd dat een groot deel van de Visbuurt werd gesloopt en in de Sluijsdijkbuurt, werd net de ‘muizenstad’ opgebouwd. Daar speelden we graag in al die gangetjes. En daarna, toen we hier kwamen wonen, was Den Helder net in de laatste fase van de dijkverhoging. Daar verderop werden de nieuwe flats gebouwd.” Lachend: “Nou ja, toen waren ze nieuw. Ik ben nu 56, dus die flats zijn ruim 40 jaar oud.” Hij zag dus in zijn vroege jeugd al heel wat stadsvernieuwing. Maar zo langzaamaan is de vernieuwing aan vernieuwing toe. “Ja, en dat betekent dat deze huizen hier niet blijven staan.” Ze werden uitgenodigd voor een informatieavond, waar Kijmpe zich opgaf om lid te worden van de op te richten klankbordgroep. “Eigenlijk een groep mensen die zich betrokken voelt, op de hoogte wil zijn en mee wil denken.” Hij vertelt: “Tijdens de werkzaamheden in de Koningstraat fungeerde de parkeerplaats hier als opslag en afstort van materialen. Daar waren we niet van op de hoogte en daar hebben we best veel last van gehad. Ons huis hoeft pas in de derde fase gesloopt te worden, maar met die ervaring in ons achterhoofd, weet ik dat we al veel eerder last kunnen krijgen van sloop- en bouwwerkzaamheden. Ik wil voorkomen dat we straks in een bouwput wonen.” Hij stapte dus behoorlijk kritisch in de klankbordgroep. “Dat is wel veranderd. Ondanks de gevolgen die het voor ons zal hebben, ben ik enthousiaster geworden. Positief-kritisch, is denk ik het woord. Het plan is ambitieus, maar ik begrijp het wel. Ik ben geboren in Delfzijl, waar ik nog vaak ben teruggekeerd om familie te bezoeken. Een stad in een uithoek, waar de scheepvaart afnam en steeds minder werk was. Toch wel een beetje vergelijkbaar met Den Helder. Inmiddels is er veel gebeurd begreep ik, maar ze zijn daar naar mijn idee te laat met de stadsvernieuwing begonnen. Als je Den Helder van de verpaupering wil redden, is het niet realistisch om vast te houden aan vroeger.”

Kijmpe ziet nog een reden voor nieuwbouw. “Woningen moeten aan steeds meer milieueisen voldoen. Als je kijkt naar de woningen die hier staan, dan moet je wel heel veel geld in renovatie stoppen om het toekomstbestendig te maken. Dan snap ik wel dat je gebouwen die zichzelf inmiddels hebben terugverdiend beter kunt vervangen.” Zelfs als dat voor hem betekent dat hij moet verhuizen. “Ik hoop dat we een goede deal kunnen maken, zodat we niet die absurde woningmarkt op moeten. We willen al niet weg, dus dat zien we echt niet zitten. Bovendien is dit huis voor ons van grote waarde, maar de economische waarde ligt minder hoog. Het gaat best lastig worden om iets vergelijkbaars te kopen.” Kijmpe en Simone gingen daarover het gesprek aan met Woningstichting. “Dat is voor ons de enige manier om dit te doen. Zorgen dat je met elkaar on speaking terms blijft. We hebben eerder gezien dat mensen als laatste bleven zitten in een flat die tegen de vlakte moest. Alles was verder dichtgetimmerd. Dat moet je niet willen. Als je realistisch bent en elkaar serieus neemt, kun je elkaar vast wel ergens vinden.”